Czy wiesz, że urządzenia wspomagające mogą wypełnić lukę pomiędzy terapią i codziennym treningiem?
Poznaj dwójkę dzieci, które zrobiły niesamowite postępy dzięki trenowaniu w urządzeniu Hibbot

PIERWSZY KROK JUŻ PO 7 MIESIĄCACH
Lauranne to 3-letnia dziewczynka z czterokończynowym MPD, GMFCS III. Zwykle poruszała się pełzając na brzuszku i robiła postępy podnosząc się na górnych kończynach, nóżki ciągnąc za sobą. W trakcie rozwoju odkryto, że ze względu na wiotkość mięśni niezwykle trudno jej chodzić przy pomocy ręcznie trzymanego chodzika.

Łatwo było zauważyć, że musi zacząć ćwiczyć w pozycji stojącej, utrzymując ciężar własnego ciała, by wzmocnić mięśnie i przygotować je do chodzenia. Z inicjatywy swojego fizjoterapeuty Lauranne została zaznajomiona z urządzeniem Hibbot, z którym zaczęła trenować w wieku 18. miesięcy. Głównym celem była nauka stania wraz z kontrolą prawidłowej postawy.

Lauranne zaczynała od uczęszczania na fizjoterapię pięć razy w tygodniu po godzinie. 30 minut z tego czasu spędzała ćwicząc z urządzeniem Hibbot. Następnie po czterech miesiącach rozszerzyła używanie Hibbota na czas spędzany w domu i przedszkolu.

WYNIKI I KORZYŚCI
Dzięki stopniowemu obniżaniu wsparcia mechanicznego, Lauranne wypracowała siłę całego ciała i mogła postawić swoje pierwsze, niezależne kroki w urządzeniu Hibbot zaledwie 7 miesięcy odkąd zaczęła go używać. Dziś dziewczynka coraz lepiej radzi sobie w Hibbocie - chodzi coraz dalej, wkładając w to coraz mniej wysiłku. Mama Lauranne mówi, że pozytywny wpływ urządzenia Hibbot czyni ich szczęśliwymi:

„Dla nas Hibbot to najważniejsze narzędzie w rozwoju naszej córki, Lauranne. Z miejsca zauważyliśmy, że używając go, córka nabiera dużej siły i stabilności. Lauranne naprawdę promienieje, kiedy chodzi w Hibbocie u boku innych dzieci ze swojej klasy. To napawa nas taką radością!”

MADDOX ZROBIŁ NADZWYCZAJNE POSTĘPY W INTERAKCJI I KOMUNIKACJI
Maddox jest 3-letnim chłopcem z rzadką chorobą genetyczną, która ma nieprzewidywalny wpływ na jego zdolności ruchowe. Ponieważ nie może się przemieszczać w zwykły sposób, przywykł do turlania się po podłodze. Aktywacja dolnych części jego nóg wymagała manualnej pomocy rodziców. Był również bardzo wybredny w wyborze zabawek, którymi chciał sie bawić, a jego interakcje z innymi były mocno ograniczone.

Ze względu na nadwrażliwość dłoni i związanymi z tym ograniczonymi zdolnościami manualnymi, Maddox odmawiał przytrzymywania się czegokolwiek w celu wsparcia. Z tego powodu trudno było mu wykształcić prawidłową równowagę.

Chcąc wprowadzić zmianę, jego fizjoterapeuta oraz rodzice zdecydowali się na rozpoczęcie używania urządzenia Hibbot. Celem było nauczenie Maddoxa samodzielnego stania, uwolnienie tym samym jego rąk i pomoc w utrzymaniu ciężaru ciała, by łatwiej mógł się poruszać.

WYNIKI I KORZYŚCI
Maddox zrobił postęp zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Teraz woli stać, niż siedzieć, stał się bardziej świadomy otaczającego go świata i wyraźnie pokazuje, co lubi, a czego nie lubi - za pomocą zwiększonej wokalizacji i dźwięków. Dziś Maddox dzięki rozciągnięciu mięśni jest w stanie stać w Hibbocie toczącym się do tyłu. Jest w stanie zgiąć i wyprostować kolana, a nawet wykonać kilka samodzielnych kroków do przodu, gdy chce sięgnąć po swoją ulubioną zabawkę.

Jest również bardziej świadomy swojej postury i stara się utrzymywać równowagę. Dzięki postępom w pozycji stojącej ma wolne ręce, co pozwala mu nawiązywać kontakt z innymi i bawić się zabawkami. Dodatkowo zrobił niesamowite postępy w interakcjach i komunikacji. Dzięki urządzeniu jego ręce nie są zajęte i może używać ich bardziej aktywnie, zmniejszając nadwrażliwość.
Według jego mamy, dzięki Hibbotowi funkcjonowanie Maddoxa poprawiło się w wielu aspektach.

„Poznaje dom pełzając na rękach i kolanach. W przeciwieństwie do czasów sprzed Hibbota, teraz jest w stanie w stanie podnieść się sam do pozycji klęczącej i utrzymywać równowagę dzięki rozciągnięciu bioder.”